ته د عشق په ټال کې زانګې زه بې مینې بې پروا یم
په غزل مې ویشتي زړونه په ښکاري ژبه ګویا یم

ته ملنګ یې درویزګره صدقه غواړې د شونډو
سپیره ګوډۍ دې په غاړه زه ټولواک غوندې پاچا یم

زه مالکه  د دې سیمې چې ښایست یې خلک بولي
زه د وړانګو انځورګره زه د څرک غوندې رڼا یم

ما د حسن مورچل فتح په جادو د خپل بیان کړ
چې نړۍ ورپسې ستړې د رنګونو یوه نڅا یم

د آسمان رخسار ته هسکه د لېمو په کور کې ناسته
د ځیګر بوخڅې ته کوزه عجیبه غوندې معما یم

ما شکرې د لفظونو درلیږلې نوش جان کړه
په لمدو سترګو یې موښه زه تاویز د ستر ملا یم

ستا د اوښکو چاردیوال کې مې جونګړه ده آباده
واخ په ځمکه باندې لویږم زه خو دا رنګه ښکلا یم   

۲۳ لړم ۱۳۸۶ هجري لمریز ۱۴ نومبر ۲۰۰۷ میلادي/ کابل