پارسي ژبې شاعر: حمید مصدق

تا ما ته خندل

ته نه پوهېدې

چې زه ولې ساه نېولی وم

ما ستا لپاره د ګاونډي له باغه

مڼه را غلاکړې وه

باغوان ما پسې راځغاستل

مڼه  ستا په لاس کې وه

او له قهره يې ما کتل

ستا له لاسه مڼه پرېوته

ته په غوسه شوې

لاړې او پسې لاړې

کلونه تېر شول

لا تر اوسه مې ستا اواز

په غوږ کې انګازې کوي

خوبونو ستا په لټه

له ما کډه وړې

ستا يادونه ما ته ازار راکوي

زه په چورتونو کې لاړ شم

له ځانه ورک شم

پدې سوچ لاهو شم

چې!!!

ولې!!!

موږ په کور کې

مڼه نه لرو؟؟!