ټول افغان :
ستوري دادب په اسمان کې ، نومي کتاب کې سالک دځان په اړه داسې وایي : 
 زمانوم مصطفی سالک دی ، ارو ښاد پلار مې سیداجان سالک نومېده ، کوم وګړي چې دملیت په وړاندې قام غوره ګڼي یوسفزی مې بللی شي . دزوکړې ځای مې دننګرهار ولایت دچپرهار ولسوالۍ دکنډیباغ قریې دقاضیانو کلی دی ، دپیدایښت ټاکلې نېټه مې لا راته نه ده معلومه . دتذکرې له مخې په ۱۳۵۸ ه ش کال کې یوکلن وم ، خونه وم ، ځکه چې ښوونڅي ته دتللو وړ وم ، تذکره مې ترهغې دداخلې په لاره کې خنډ وه ، چې دننګرهار په مستوفیت کې له یوکلنه اووه کلن شوم ، پروا نه کوي دسړیو فطرت دعمر ډېر څرګندول وي ، ګنې ولې به مو هغه مهال ځانته په قلم برېت جوړول . په دې اساس زه ۱۳۵۷ ه ش دخپلې زوکړې کال ګڼم . یو دتره زوی مې عتیق الله نومېږي ، زه له هغه نه څلور ورځې کشر یم ، داځل چې ننګرهار ته لاړشم پوښتنه به ترې وکړم ، که دزوکړې ټاکلې نېڼه یې معلومه وه ، زه به هم دسالګرې ورځ پیدا کړم ، ، بښنه غواړم خبره رانه اوږده شوه . په ۱۳۵۷ ه ش کال ښوونځي ته لاړم ، ایله دویم ته تللی وم ، چې په کلي ولس کې دکمونست حکومت په وړاندې جنډې پورته شوې ، همدغه دلښکرونو دزمانې پیل دښوونځیو پای شو پلار مې ټوپک راواخیست ، خو په کورکې یې زه له کتاب او قلم سره اشنا کولم څو کاله په وطن کې و ، درته به څه ووایم په اور کې ژوند و ، باور وکړه ، چې هغه زمانه اوس هم کله دیوه تندریز کړنک زما دذهن دمنځني ګنبد په حافظه کې محفوظه ده پر ۱۹۸۲ میلادي کال پېښورته راغلو ، دمنځمې زده کړې دخلا غچ مې مې واخیست او ښوونځی مې له شپږم ټولګي پیل کړ ، دلېسې پر مهال مې دعربي او انګلیسي ژبې کورسونه هم ولوستل ، په ۱۳۶۸ کال له لېسې فارغ او د دعوت و جهاد پوهنتون دادبیاتو پوهنځي محصل شوم . پر ۱۳۷۲ له پوهنتونه فارغ او هم هغلته اسستانت استاد شوم . په ۱۹۹۵ کال کې مې د پېښور پوهنتون د پښتو ادب دماسترۍ سند تر ګوتو کړ او د ۱۹۹۷ م کال دفبرورۍ میاشت وه ، چې په پېښورکې مې د بي بي سي دتعلیمي ادارې له پښتو برخې سره کارپیل کړ .
 
 دسالک ګڼ شمېر اثار هم خپاره شوي ، چې دبېلګې په توګه یې یوڅو دلته یادوو :
 دطاووس بڼکه -- شعري ټولګه
 سندریزې چینې - شعري ټولګه
 منشور - کره کتنه
 وخیمه ما از سایه همابود - فارسي شعري ټولګه

او دشعر نمونه په لاندي ډول ده .

د چا سترګې مې په زړه کې لاره ګوري
سندریزې چینې غره کې لاره ګوري

ستا ښایست مې له وجود نه بهر نه ځي
دا که موج دی ، په راده کې لاره ګوري

ټيټې سترګې په ورو ورو قدم اخلي
لکه ناوې چې واده کې لاره ګوري

ستا پر ‌ذهن خورېدو ته می پرستې
تخیل مې په ویښته کې لاره ګوري

تر شنو ونو لاندې شنه چینه کې لامبي
ګوره وړانګو ته ځنګله کې لاره ګوري

لاروی د لویې لارې ورته تم شو
تورې سترګې یې په وره کې لاره ګوري