 |
 |
 |
 |
 |
|
|
.gif){kind=small} |
|
.gif){kind=small} |
 |
|||||||||||
|
|
||||||||||
|
|
غفور لېوال بېنوا ويب پاڼه :ښاغلی عبدالغفور لېوال د۱۳۵۲ لمريز دكب دمياشتې په شلمه نېټه دكابل ولايت دموسهي په ولسوالۍ كې زيږيدلى. په خټه صاحب زاده حسين خېل ، او دعلي محمد خان زوى دى . لومړی زده کړي يې دكابل داعتبار خان په عالي لېسه او لوړې زده كړې يې دكابل پوهنتون دژبو اوادبياتو په پښتو څانګه كې تر سره كړي دي، اوس دلا لوړو زدكړولپاره په امريكې كې دى. دندې : ١ د ( هنداره ) خپرونې خبريال او دچلوونكې ډلې غړى.۱۳۷۴ل ٢دكابل پوهنتون دفرهنګي شورا مرستيال۱۳۷۶-۱۳۷۴ل ٣دافغانستان د مرستو دمركز دبشري حقونو دڅانګې غړى۱۳۷۷-۱۳۸۰ل ٤په كابل كې د( جګړې او سولې دراپورجوړونې دانستيتيوت ) لومړنى كتونكى(اډيتور) او مسوول۱۳۸۰ل ٥په كابل كې دآزادۍ راډيو دپښتو څانګې كتونكى او خبريال۱۳۸۱ل ٦دافغانستان داساسي قانون دكميسيون دمطبوعاتي څانګې مشر او ددارالانشا وياند۱۳۸۱-۸۲ل نوموړى په هېواد كې دبېړنۍ لو يې جرګې لپاره دهېواد دليكوالو،شاعرانو او ژورنا ليستانو منتخب استازى و او داساسي قانون دلويې جرګې پر مهال يې ددغې جرګې دمطبوعاتي چارو دسمون مسوليت پرغاړه درلود. دى په افغانستان كې دقلم دنړيوالې ټولنې دنهه كسيزې استازې جرګه ګۍ غړى دى . همداراز يې د۱۳۸۲ كال دهنرمندانو دنړيوالې ورځې په وياړ دهېوادد ممتازو هنرمندانو په ډله كې دپښتو دښه شاعر رسمي ستاينليك ګټلى دى. ښاغلی لېوال د ۱۳۸۲ لمريز کال راهيسي د امريكې دمتحده ايالاتو په پلا زمېنه وا شنګټن ښار كې د لوړو زدكړو لپاره اوسيږي ، او دزدكړې له پاى ته رسولو سره سمد ستي به انشاالله دخواږه وطن ښكلې لمن ته ورستون شي. - چاپ شوي اثار : ١ - مخه ښه او دوه منظومې ۱۳۷۶ ل- پېښور - ٢ژړا ، اور ، مينه دشعرونو ټولګه ۱۳۷۷ل-پېښور - ٣هوسۍ منظومه ۱۳۷۸ل – پېښور - ٤ارشاك او اوشاس منظومه ۱۳۸۰ل- پېښور ٥ - دوريښمو تول دپښتو شعر داوسمهالي بهير كره كتنه۱۳۸۱ل كابل - ٦دماشومانو لپاره كيسې او بوختياوې دماشومانو دادبياتو په هكله ۱۳۸۱ل- كابل - ٧كله چې ته خپه شې دشعرونو مجموعه۱۳۸۲ل- كابل ٨ - دنيلوفرو كيسې راټولونه (دافغان ښځو په هكله دبيلابيلو ليكوالو كيسې ( ١٣٨١ ل ) پېښور له ۱۲۰ څخه ډيرې علمي – مسلكي مقالې دهېواد په مجلو او خپرونو كې . د ښاغلي لېوال يو شمېر کتابونه د چاپ لاري څاري . د شعر بېلګه : علامه رشــــــــــــــاد ته چې دبيا ليدو ارمان يې زما پر مساپر زړګي پاتې شو! خپل استاد ته ! او ستا دلمر په شان وجود هم پريوت هېڅ مې باور نه راځي ها مازيګربه مې هميش په زړه وي چې پر سبا يې زما سفر پيلېده زه ستا دكور په لويه خونه كې ناست او ستا دتود غږ له وږمو سره جنت ته تلمه تاراته وويل چې : ...پام چې وطن هېر نه كړې مګر استاده ! ته چې ولاړې دا وطن او موږه چاته پريږدې؟ مګر داژوبله او يتيمه پښتو چا ته پريږدې؟ يوه ورځ تا را ته ويلي ووچې : ( فخر شاگردهنرمندبه استاد رسد.) مګر استاده ! اوس حيران يم چې زموږ فخر به چاته رسي؟ موږه بې فخره شو بې سره شو بې لمره شو بس ته چې ولاړې اې د پښتون مذهب رهبره وايه زموږ دپوهې پيغمبره وايه كه ستا دتللو نيت و ولې دې موږ ته دومره مينه راكړه موږ خو ويده وو دابد په شپو كې ولې دې مړو رګو كې وينه راكړه دا ويښ زلميان به اوس په كوم لوري ځي ؟ ته خو يې مشر د دستار سړى وې دا افغانان به اوس په كوم لوري ځي ؟ استاده ! اوس به دا نيمګړې نسخې چا ته لولم دا- دخوشال فرهنګ - به څوك وليكي دا د - اټك - لانجه به څوك وڅيړي دستر پښتون نيكه به څوك پېژني زما دتاريخ دهسك له لمرسره خو ته اشنا وې خو ستا دلمر په شان وجود هم پريوت هېڅ مې باور نه راځي نه ! زه دا منلى نه شم لا ډېر څه پاتې دي چې ته يې وكړې يوازې ته يوازې ته يوازې ... واشنګتن دي سي ددسمبر اوله 2004 عبدالله احسان |
|||||||||
| ||
 | ||
| Webmaster[at]benawa.com | Design by: Benawa Network | Copyright © Lekwal.com 2005 |