مستري وحيد نن بيا هم د نورو ورځو په شان يو څه ناوخته ، د خپل کور تر مخ موټر ودراوه ، هارنډ يې وکړ . موريې دتل په شان نن هم د ګراج دروازه خلاصه کړه ، د تلو په وخت کې يې همدوره ورته وويل : په يوه خبره خو ته نه پوهيږې ، سل ځله مې درته ويلي چې په خپل وخت کورته راځه.
 مستري وحيد پوه شوچې په ناوخته راتګ يې موربيا خپه ده خو هيڅ غږ يې ونه کړ. کور ته ننوت ، نيغ خپلې کوټې ته لاړ ، دکارغوړې او تورې جامې يې بدلې کړې ، خپل مخ او لاسونه يې په صابون ومينځل چې ځا ن يې سوچه کړ نو بيرته د مور کوټې ته ورغی ، مور ته يې په غوړه مالۍ ښکته پورته وکتل خو مور يې د غوصې نه مخ بل لور ته واړاوه . مستري وحيد په خندا مور ته وويل :
 _ مورې ! ته څه خبره يې چې په دنيا کې څه حال دی ، ښار نه دی غم دی غم . په کار و چې په خپل وخت راغلی وای خو پوره دوه ساعته مې مخه ډب وه ، موټر مې نه شاته تللی شو او نه مخکې ، بس دموټرو په يو لوي کتار کې راګير وم .
 د خبرو اترو د اوږدې لړۍ په اخير کې يې ، مور په دې ډاډه شوه چې زوي يې بانې نه کوي ، نو ورو يې ورته وويل :
 _ ددې سپيره ښار نه به اخير څه جوړيږي ، هر څوک همدا خبره کوي چې په ښار کې ګڼه ګوڼه ده ، په ساعتونو ساعتونو واټونه بند وي خو هيڅوک نه شته چې غم يې وخوري . مستري وحيدوويل : همدې خبرې خو مورې ! له ما نه دا څو کاله خوب وړی . شپه اوورځ په همدې انديښنه کې يم ، که يو څوک اپنډسي شی، که يوه ښځه د زيږون په ناروغۍ اخته شی او دښار سر کونه په ساعتونو ساعتونو بندوي، ايا هغوي به ژوندی پاتې شی؟
 مور يې وويل : هو زويه ! دا ستونزې خو شته ، څه وکړو ، خدای به راپيښه کړي وي . خو ته له ځانه جهان غمی مه جوړوه ، خپل خوب کوه ، دښار پاچا خو ته نه يې چې دومره غم يې در سره دی .
 مستري وحيد مسکی شو او بيا يې وويل : که د خدای رضا وه مورې ! ډير ژر به يو ښه خبر واورې
 موريې په حيرانۍ ورنه وپوښتل :
 _ د څه شي خبر زويه ؟
 مستري وحيد دخندا نه په ډکه خوله ورته داسې وويل :
 _ اوس يې درته نه وايم مورې ، بيا به پخپله خبره شې
 د همدې خبرې سره سم مستري وحيد له خپل ځايه پورته شو او د خپلې کوټې په لور روان شو د تګ په حال کې يې همدومره وويل : مورې په دنيا کې هيڅ شی نا ممکن نه دی ، که د خدای ر ضا وه ډير ژر به واورې چې په ښار کې به ، نوره ګڼه ګو ڼه ختمه شي .
 مور يې همدومره ورغبرګه کړه : خدای دې مهربانه شي زويه ، ډير غمونه زړه ته مه اجوه ځه ورځه بيغمه خپل خوب وکړه .
 مستري وحيد نن ټوله شپه د ځان سره په سوچونو او فکرونو سبا کړه ، کله به يو څه او کله به بل څه ورته په مخ کې ودريدل خو هغه بيا هم خپل زغم او حوصله له لاسه نه ورکوله ځکه په خپلو دوه کلنو هلو ځلو يو څه ډاډه معلوميده .
 نن سهار چې مستري وحيد د خپل کار ځای ته تللو نو د نورو ورځو په شان چرتي نه و، يو څه ډاډمن معلوميده. خپل موټر يې د ګراج نه راوويستلو. بهر يې ودرولو، ګر د چا پيره ورنه تاو شو، ځان يې ښه ډاډ کړ ، بيا يې د موټر دروازه يې خلاصه کړه ، شټرنګ ته کيناست ، موټر يې چالان کړ او د ښار د مرکزی په واټ په لور روان شو.
 په تلو تلو کی د ښار مرکزی واټ ته ورسيد. شيبه نه وه تيره چې بيا هم د نورو ورځو په شان د موټرو په اوږده کتار کې داسی را ګير شو چې نه شاته او نه مخکی تللی شو.
 مستري وحيد د ځان سره پريکړه وکړه چې همدا يې د خپلو اوږ دو هلو ځلو اوتجربی دپلي کولو وخت دی. په بيړه يې دخپل موټر بټنه ووهلو، موټر ورو ورو ځای په ځای هوا ته په جګيدوشو، چې کله دځمکی نه درې څلور ګزه پورته شو، نو بل بټنه يې ووهله، سمدلاسه دموټر دواړو خواو ته د الوتکی په شان دوه وزری وغوړيدې. د مستري وحيد موټر په هوا کې د الوتکې په څير په الوتوشو. په مرکزی واټ کې ټول خلک له حيرته ورته ګوته په غاښ پاتې شول خو مستري وحيد له ډيرې خوشحالۍ نه په جامو کې نه ځايده او خپله اختراع يې دخپلو هيوادوالو د ستونزو د حل له پاره ستره لاس ته راوړنه ګڼله او د خپل دغه برياليتوب زيری يې د لاس په ښورولو د ځمکی پر مخ خلکو ته رسولو.
 د موټر په هوا کيدوسره سم د ښار په امنيتی ځواکونو کې د ستر خطر د ګواښ زنګونه وشرنګيدل . د ځمکنيو اوهوا يې قو او تر منځ دمخابرو له لاری د تيارسی امرونه صادر شول. د حکومت لوړ پوړی چارواکی په ډيری چټکی له خپلو اصلی ځايونو بی ځايه شول. څوک په يوه زيرزميني او څوک په بله زيرزميني کې ننوتل .
 ددفاع د وزارت د لوي درستيز له خوا هوايی او ځمکنيو قواو د چټک غبرګون قطعو ته وروستی او قاطع امر داسی صادر شو:
 _ د ښار مرکزی واټ چې د سترو دولتي چارواکو د اوسيدوځای دی، دستر ترور رستی خطر ناک بريدلاندې راغلی دی. د دفاع وزرات حکم کوی چې نوموړی هوايي موټردې ، د ځمکنيو او هوايې قواو د تشريک مساعی په نتيجه کې ډير ژر له منځه يووړل شی.
 د حکم سره سم په يو شيبه کې د ښار شين اسمان له جنګی الوتکو ډک شو او د ځمکی پر مخ د دافع هوا اوږده توپونه دمرکزی واټ په سر د ګرځنده موټر په لور توجيه شول او دسترګوپه رپ کې د مستري وحيد موټر په هوا کې د اورپه غونډ سکه بدل شو.

 د کابل ښار _ خير خانه مېنه