دارغند دڅپو ژبه ( دوهم ) :
امين الله فنشېري د ښاغلي محمد رفيق زوى په 1975م/1354ل كال د پښين په مچان نومي كلي كې زېږېدلى دى. زده كړې يې هملته ترسره كړي او اوس په خپلو ځاني دندو لګيا دى. په پښين كې د ”پښتو ادبي ستورو“ غړى هم دى. له څو كلونو راهيسې يې په شعر ليكلو پيل كړى، چې ګڼ شعرونه يې ليكلي دي او اوس هم د خپلې ادبي ټولنې د ملګرو په هڅونه او لارښوونه خپلې ادبي چارې پرمخ بيايي.
د ښاغلي امين الله زياتره شعرونه زموږ د لرغونو شاعرانو په شان د مينې، ښكلا او جفا له خبرو ډك دي، يانې دى زياتره له لرغونو شاعرانو اغېزمن دى، خو لا يې ځان ته د يوې بېلې لارې او بېل سبك د خپلولو هڅې نه دي پرېښي، كه چېرې په دې برخه كې بريالى شو او په خپلو قافيو او رديفونو كې يې نوې موضوعګانې او انځورونه ځاى كړل، ليرې به نه وي، چې دى هم د نورو اوسمهالو شاعرانو په شان د خپل هنري نبوغ او استعداد په مټ ځان ته بېل مقام او حيثيت خپل كړي. كه په شعر كې يوه خبره تكرار راشي، شعرپوهان يې عيب ګڼي، خو كه همدغه تكراري خبره په نوې او ښكلې بڼه راشي، دا بيا يو جواز لري، خو په دې شرط چې خامخا يو نوښت ولري. يانې بل چا په دې بڼه نه وي كارولې. نو كه چېرې تر وسه وسه نوښت ته پاملرنه وشي او هڅه وشي چې د خلكو اوسنۍ ستونزې هم د هنر لمن ته واچول شي، دا به بيا غوره اقدام وي.
پښين هغه سيمه ده، چې د هنر لپاره ډېرې سوژې او سرچينې په كې خوندي دي، همداراز ادبي او فرهنګي ټولنې يې هم ښې زياتې دي، په كار ده چې دوى په خپلو هنرونو كې يو غوره انقلاب راولي، له نورو سيمو سره اړيكي ونيسي او هره يوه ټولنه ځان ته يو كتابتون جوړ كړي، كه دغه كار يې تر وس وتلې خبره ده، نو بايددوى سره يوځاى شي او په ګډه دې د عملي كار او زيار لپاره دغه اقدام وكړي، ځكه په يووالي كې ډېر بركت وي.

تورې زلفې
تورې زلفې دې پر مخ كړي پېچ و تاب
اور دې بل كړ پر مين خانه خراب

چې وهل كوې په څوكو د بڼو
دغه شان خصلت دې بولم د قصاب

دا دې بيا كړې د كوم زړه په وينو سرې
كه دې شونډو رنګ اخيستى د ګلاب

كه مرغه بېوخته لاړ شي په پرواز
خود به بند شي په پنجه كې د عقاب

له اسمان څخه بالا كړم سكونت
كله- كله چې رضا شي د جناب

هغه تېر ترخه وختونه به كړم هېر
فنشېري باقي ژوند مه شه اضطراب