غزل
 ای راته وګوره په سترګو کې دې ستوري ژباړم
 د لوی ښايست له خوږې ژبې نه څو توري ژباړم
 د پسرلي خوږې سيلۍ تر لوپټه جګه کړه
 د يار د څڼو ماښاميز ماښاميز سيوري ژباړم
 هلته څلور جهانه زور د ليونۍ مينې دی
 هغه دوه کوره د غونډۍ پر سر چې ګورې ژباړم
 د کائيناتو د ښکلا ها انځوريز ورغوی
 د طبيعت په اينو کې پور ورې ژباړم
 د درد پر پاڼو ، پر قلم د بېو سۍ جلانه !
 د ارمانونو پر قبرو جنډې نسکورې ژباړم
 غزل
 د خپل ارمان غوندې يم وړاندې ځمه ، شا ته راشم
 د جګ غره کاڼی شوم چې و خوزم بيديا ته راشم
 زه چې څېړنه د ژوند هرې فلسفې شروع کړم
 په نتيجه کې يې ضرور دا ستا ښکلا ته راشم
 د څڼورنګ چې مې شي ساز د طبيعت درو کې
 د ذات اوبه شم د شپې تور رګ کې سوما ته راشم
 لمر چې سر پورته کړي د بلې ډېوې رنګ واړوي
 داسې چې زه د زړه نه ولوېږمه تا ته راشم
 يون مې د غشيو پر سرو تکيه پر خدای جلانه !
 مور مې هم مړه دعا چانه واخلم چا ته راشم
 غزل
 شپه ده پخه ، په سپېڅلتوب خبرې ډېرې کوو
 نه په خوب نه ، په مينتوب خبرې ډېرې کوو
 د زلميتوب او پېغلتوب جګړه خوږه جګړه ده
 په زلميتوب ، په پېغلتوب خبرې ډېرې کوو
 پرېږده چې نن اوبه ، اوبه کړو جل وهلې جذبې
 سړيتوب وژنو ، ليونتوب خبرې ډېرې کوو
 اوس چې خبره د ښکلا شوله جلانه ياره!
 نو راته غوږ شه په اريوب خبرې ډېرې کوو ؟

 ١٣٨٤ سلواغه ٢٩