که راغلې نو به ستا د سترګو ښکار درته درښيم
په زړه به مې تر ټولو ستر پرهار درته درښيم
له غره راځوړند رود به درنه هير کړي که دې وليد
ددغــــې ګلالـــۍ جـــنۍ رفـــتار درته درښــــيم
شربت غوندې يې غړپ که اى د وخت غلام زلميه
نور څه درسره ښايي خو بس زار درته درښيم
کم عقل دى چې هر څه ورته وايم نه صبريږي
دا زړه دا په اور سوى سور انګار درته درښيم
عجبه ده هر څه يې د دوستۍ په نامه وکړل
وژنې، ورانونې او بمبار درته درښيم
توبه دا غزرائيل هم عجيبه غوندې انسان دى
ها پورته نه ، جانان د فضليار درته درښيم