پسرلى سو، راسه غم كړو آواره
هر پلو ته د قدرت كړو ننداره
بل څه نه دى، حقيقي حسن و كمال دى
په جامه كښي د اجسامو سو ښكاره
څو تر څو د خوني ګوټ دى او وچ زُهد
سترګي و پرانځه زاهده بېچاره !
ته راووزه دلته نوري نندارې دي
د غوټۍ ګرېوان هوس كا ورپاره
د پاكانو قدم ږدي خوبان پر سترګو
ګلو غېږ كړه د شبنمو ګهواره
ساقي ! واچوه هغه اوبه و جام ته
چي خمار له سره باسي يكباره
بورا زېرى مي درباندي راځه بڼ ته
ها نامرادو ښكلو ژوند موند دوباره
لطافت پر څپو راغى كه "رشاده" !
ښكلوي نسيم د ګلو رخساره؟
د كابل مجلې د مشاعرې په لړ كي 1323 ش
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
