د ښوونځي وروستى کال مو Ùˆ ØŒ شپې او ورځي په ډېره خوشالۍ سره تېرېدې ØŒ  ما د انګرېزي ژبې کورسونه ختم Ú©Ú“ÙŠ وو، او مې کولاى شو چې انګرېزي ژبه پوره وغږېږم.
موږ د پېښور ښار په يوه ښکلې سيمه کې ، چې دحيات آباد په نوم يادېده ژوند کاوه . په دې سيمه کې اکثراً هغه مهاجرو ژوند کاوه ، چې دکورنۍ يو يا دوه تنه غړي به يې يا په لندن کې و يا امريکا او جرمني کې او دبهر په پيسوبه دا کورنۍ اکمالېدې .پېښوريانو خپل کورونه په دې سيمه کې نسبت د پېښور نورو سيمو ته په ګرانه بيه ورکول.
زموږ ژوندښه تېرېده ، زما اکا هره مياشت له امريکې نه موږ ته څه ډالرې رالېږلې او زموږ ګوزاره ښه روانه وه . دځوانۍ شپې او ورځې وې ، له خپلو ټولګيوالو سره به مې تل د راتلونکي ژوند په اړوند خبرې اترې کولې ، ډول _ډول سوچونه به مو په سرکې ګرځېدل راګرځېدل.
اکا به مې تل له پلاره سره زيار ويست ، چې په څه ډول زموږ کورنۍ هم امريکې ته وروغواړي. دا زموږ د کورنۍ يوازينۍ هيله وه . مور خوارکۍ به مې هره ورځ لمونځونه او ثوابي نفلونه کول . همدارنګه دېر نذرونه او خېراتونه يې په غاړه اخيستي وو ، تر څو د امريکا تګ ارمان يې ترسره شي.
هو ! زما له پاره ډېرې مرکې جرګې تلې راتلې ، خو زما کورنۍ دا غوښتل چې هلک بايد په يوه بهرني هېواد کې وي ، بل شرط دا و ، چې هلک ښکلى ځوان وي او بايد له ما سره يو ځاى زما مشر ورور هم له دې ښاره وباسي ، نو تر اوسه په دې شرطونو برابره کومه کورنۍ نه وه پيدا شوې .
زما هم خارج ته تلل او اروپايي هېوادونه ډېر خوښېدل . دا زما دزړه يوازينى ارمان و ، چې کومه ورځ به لندن يا امريکا کې زما کوژدنه وشي . هره ورځ به چې له ښوونځي نه کور ته راغلم ، نو هرومرو به مې په کېبل کې امريکايي خپرونې ليدلې او اروپا يې جامې به مې ځان ته جوړولې ، تل به مې له خپلې نژدې ملګرې پلوشې سره چې يوځاى مو په يوه شوونځي او يوه ټولکي کې زده کړې کولې ، په دې خبرو جنګ کاوه.
پلوشې به تل راته ويل هر چاته خپل وطن کشمير دى ،هغې له کابل او روان هېواد سره مينه دلوده . پلوشې به دا ارمان کاوه چې ښوونکې شي او کابل کې کراري شي او بيرته کابل ته لاړه شي . زموږ ټولګيوالو به هغې ته ويل ته په دې ځوانۍ کې دومره زړه مفکوره لرې ،پلوشې څرنګه چې دې نوم دى بايد هماغسې په ړناګانو پسې لاړه شې ، ته په تياره پسې ځې .
هغه ورڅ مې ښه په ياد ده ، د پنج شنبې ورځ وه ، غرمه له ښوونځي نه کور ته راغلم ، درې تنې ښځې زموږ کره مېلمنې راغلې وې . ډېرې قيمتي جآمې يې په تن کړې وې ، هغوى دمېلمنو په خونه کې ناستې وې ، مور مې مخې ته راووته او راته يې وويل :
- Ú˜Ø± دې جامې بدلې Ú©Ú“Ù‡ ØŒ دچايو پطنوس کوټې ته راوړه ØŒ ښځو ته ستړې مشې ورکړه .
ماهم همداسې وکړل . کله چي مېلمانه لاړل ، مور مې خوشاله غوندى وه ، ماښام يې زما پلار ته وويل:
- هلک په لندن کې دى ØŒ بيا پورته شوه دکوټې له المارۍ څخه يې يو تصوير راواخيست زما د پلار  په لاس کې يې ورکړ او بيا يې په صفتونو خوله خلاصه Ú©Ú“Ù‡ ØŒ چې د يوه بډاى کورنۍ څخه دى ØŒ دلته موږ او تاسو په کرايي کورونو کې اوسيږو ØŒ هغوى هم دلته کور لري. دخوب په وخت کې کله چې ټول ويده سوه ØŒ زما په زړه کې تلوسه را پيدا شوه ØŒ له ځايه پاڅيدمه ØŒ له المارۍ څخه مې تصوير راواخيست ØŒ چې څرنګه دى ØŸ کله مې چې تصوير وليده ØŒ حېرانه شوم باور مې نه راته چې دومره ښکلى هلک دې ما پسې په ريښتيا مرکه راشي ØŒ زړه مې غوښت ØŒ ټوله شپه تصوير ته وګورم ØŒ خو له مور او کورنۍ نه حيا راتله .
سهار چې ښوونځى ته لاړمه ، پلوشې ته مې ټوله کيسه وکړه . راته يې وويل :
- ÚÙ‡ خداى دې دا ارمان ترسره Ú©Ú“Ù‡.
په هغو شپو او ورځوکې زما کوژده ترسره شوه ، دکوژدنې په سهار مې د "قهار" تصويرونه ټولګۍ ته وړي وو ، ځينې جينکۍ خوشاله او ځينې نورې خپه شوې ، قهار ډېر ښکلى و، پلوشه خوشاله شوه.
دکوژدنې مو درې ورځې تېرې وې ، چې يو ماښام کې قهار موږ کره تليفون راوکړ . پلار مې غوږۍ پورته کړه ، وروسته له پوښتنې او پېژندنې څخه څه لنډې خبرې يې وکړې، بيا مې غوږۍ مور واخسته بيا نو ورور مې خبرې ورسره وکړې ، ورور مې له لنډو خبرو څخه وروسته غوږۍ مور ته ورکړه ، هغې ماته اشاره وکړه ، چې راشه خبرې وکړه . په دې وخت کې ټول بدن مې لکه پاڼه غوندې رپېده ، لاسونه مې ريږدېدل ، غوږۍ مې نشو نيولى په ډېر مشکل سرمې ورسره خبرې وکړې . قهار راته ډېر ټينګ شو ، چې څه غوښتنه لرم ورته ووايم ، خو ما ځواب ور نه کړ . بيا يې راته وويل :
- پينځه سوه پونډه درلېږم ، بازار ته لاړه شه او هر څه چې دې خوښېږي ، ځان له پاره يې واخله دا زما لومړۍ تحفه ستا له پاره ده .
ډېر ښکلى غږ يې و، خوږې خوږې اونرمې له مهربانۍ څخه ډکې خبرې يې کولې ، ټوله شپه دقهار غږ زما په غوږونو کې و .
شپې او ورځې تېرېدې ، قهار هره اوونۍ يو ځل خبرې کولې ، هغه راتلى نشو ، زما پاسپورټ کارونه يې په ډېر مشکل سره تر سره کړل . د واده له پاره يې زما له کورنۍ څخه او بيا له پلار څخه ډېر غذرونه وغوښتل ، هغه ونشو کولاى چې د واده مراسمو ته راشې . د واده شپه مو تېره شو ، دپېښور په يوه ښکلى هوټل کې واده تر سره شو ، ډېر مېلمانه راغلې وو ، ښه ښه خوراکونه مېلمنو ته ورکړل شوه ، قهار دموبايل په ذريعه دنکاح په مراسمو کې گډون وکړ ، نکاح مو ترسره شوه ، څو ورځې وروسته له واده زما دسفر بکسونه وتړل شول ، قهار وعده کړې وه ، چې زما له رسېدو وروسته به زما مشر ورور ضرور ورغواړي . مور مې له پلار سره ډېره خفه وه ، د اسلام آباد په هوايي ډګر کې مې مور وژړل ، ما هم ژړل ، خو دقهار ليدو ته مې تلوسه وه .
الوتکې يو ناسته په دوبۍ کې وکړه او بيا دويمه ناسته يې لندن کې وه . څرنګه چې له الوتکې نه کوزه شوم ، دنورو مسافرينو منځ کې زما کاغذونه هم وليدل شول ، دهوايي ډګر ترمينل ته راورسيدمه ، د خلکو گڼه گوڼه وه ، ما دخلکو منځ کې قهار لټاوه ، په دې کې تقريباً دپنځوسو په شاوخوا کې يو درېشي کړى سړى ، چې دګلانو ښکلې ګېډۍ يې په لاس کې نيولې وه ،زما هر کلي ته راوړاندې شو .