دا ښكلي، ښكلي چې مې كله و نظر ته راشي
لكه يو كيف چې د لومړۍ ځوانۍ و سر ته راشي
د درد څپې مې پر اوږو واخلي د ژوند له سينده
چې د جفا تېغ دي هر ځلي و ځيګر ته راشي
د زغم لمن دې مې خداى نه باسي د زړه له ګوتو
كه څه د وينو موج په هر ګړي پرهر ته راشي
د زمانې بحر چې ډوبه كړي بېړۍ د عمر
دا هيله مه كوه چې بېرته به يې سر ته راشي
په خيال كې شونډې ښكلوم ( واصل ) د يار په مينه
زاهده ګرم نه يم چې شونډي مې ساغر ته راشي
۲۵ /۴ /۱۳۸۰ كندهار