 |
 |
 |
 |
 |
|
|
.gif){kind=small} |
|
.gif){kind=small} |
 |
|||||||||||
|
|
||||||||||
|
|
يوه سترګه يوه سترګه له انګليسي ادب څخه ژباړه ډېر کلونه وړاندې، کله چې کوچنی وم د مورکۍ د سترګو تور د زړه غمی وم زما مور فقط يوه سترګه لرله په همدې خاطر مې کرکه ترې کوله هغه زموږ په ښوونځي کې وه مزدوره زما د نس لپاره دې کار ته مجبوره يوه ورځ راغله زما د ټولګي خواته ويې وايه سلام په مينه مينه ماته د هغې په دغه کار ډېر آزورده شوم په ټولګي کې تر همزولو شرمنده شوم ورو مې وويل، څه به وشي که وژاړم؟ ځان مې واچاوه نا پامه او ترې ولاړم په دا بله ورځ همزو لي را کتله ” د يو سترګې زو (1) “ بس دغه يې ويله له دې وروسته ماغوښتل چې مور مې مړه شي د همېش لپاره ختمه دا کيسه شي يوه ورځ له ښوونځي راغلمه کور ته له نژدې مې دا خبره وکړه مور ته: ” په ټولګي کې دې د ټولو د خندا کړم مړه شې! ولې دې همزولو ته رسوا کړم؟“ مور مې ورو په يوه سترګه راکتله زما و سوال ته يې هيڅ هم ونه ويله بيا مې څو داسې خبرې ورته وکړې چې په زړه کې مې وې ټولې مې پر خوله کړې د مورکۍ په احساساتو هيڅ پوه نشوم د غوسې له لاسه سور پر تناره شوم له دې وروسته مې غوښتل چې کور کې نه يم د ادې له څنګه بل چېري بيده يم تل به بوخت وم په خورا سختو لوستلو يوه ورځ مې پچه وختل د تللو د تحصيل لپاره ولاړم سينګاپور ته له تيارې څخه راووتمه نور ته څو کلونه وروسته کور او ماشومان شول په بورجل کې مې پيدا څو کوچنيان شول ژوند مې ښه، ورځې مې ښې او شپې مې ښې وې د خپل بال و بچ تر څنګ شېبې مې ښې وې يوه ورځ مې مورکۍ راغله و ليدو ته د خپل زړه او خپل خاطر ارامېدو ته له کلونو پس يې بيا زه وليدمه خدای خبر چې به يې څونده ياديدمه ماشومانو چې دا کله وليدله له ړندې سترګې يې ډېر وډاريدله دا ولاړه وه تر وره ما پر ناره کړه يوې سترګې يې بيا زما غوسه تازه کړه: اوس بيا غواړې چې زما وکور ته راشې؟ ماشومانو ته د ډار توره بلا شې؟ دلته مه راځه ورځه الله دې مل شه بيرته وګرځه ايرې، خاورې دې پل شه ”بخښه غواړم ورکه کړې مې ده پته“ دا يې وويل او ولاړه بې منته يوه ورځ راته ليک راغی د همزولو زه يې غوښتی خپل ديدن ته وم په ټولو په درواغو و مېرمنې ته مې سر شوم په بانه د تجارت کور نه بهر شوم له همزولو وروسته ولاړمه تر کلي چې خبر شم څوک دې پاته او څوک تللي ګاونډيو مې ول(2) مور خواره دې مړه شوه ستا په ياد، ستا په اميد يوه ناره شوه دې خبر سره مې هيڅ ونه ويله نه دردمند شوم، نه مې نوکي(3) وژړله ګاونډيانو وروسته ليک راکړ په لاس کې پيل شوی و په دې ډول سپاس کې: ”ګرانه زويه همېشه راباندې ګران يې زما زړه، زما لېمه زما ارمان يې بخښه غواړمه چې درغلم ستا کور ته يو ځل بيا شومه پلمه ستا و پېغور ته په راتګ دې وخپل کلي ته يم خوښه يې زما د زړه ټوټه، د سرور نښه خو الله خبر چې تا به ووينمه ته راځې زه د مرګي سلګۍ وهمه متاسفه يم چې ستا تېر ماشومتوب کې درته کرکه او نفرت وم وړکتوب کې ته پوهېږې چې تا ولې لرل کرکه وې پر ما باندې ډېر ګران زويکه، ځکه يوه ورځ تا ددې کلي دې کوڅه کې ورله لاسه کړله سترګه حادثه کې ما زغملای نشو دا چې ووينمه ته يوه، او زه دې غبرګې ولرمه په اخلاص مې تاته خپله سترګه درکړه ستا له زړه مې غونډ غمونه رابهر کړه چې ته وينې دا نړۍ زما په لېمه کې زه خوشاله يم په تن، روح او په زړه کې. “ 20_غبرګولی_85ل. درېيمه کارته، کابل _________________________ ۱: زو= زويه كندهارى ګړدود ۲: ول= ويل // ۳: نوكي= لږ، څه كم //
د عزت الله پېژاند ژباړه |
|||||||||
| ||
 | ||
| Webmaster[at]benawa.com | Design by: Benawa Network | Copyright © Lekwal.com 2005 |