آسمانه واوره وريده تم شـوم د يار کـــوڅه کي

چا نه پيژندم، درلود مـي نه اختيار کـوڅــه کي

جانان مي تير شو په غوسه وه تر ځيږمو يـي کاته

د لمروړانګي ورته سم تيتي شوى دښار کوڅه کي

ماته د خپل کلـــــــي شتمن اجازت نه راکوي

د ګودر واخلم پـــروژه جوړوم لار کوڅه کــــي

چې قدمونه يې په ناز وو باندي ايښي د خـيال

پرون مي هغه کاڼي ښکل کړل د نګار کوڅه کي

زما وو فکر چې غــرمه ده لمونځ به نه وي روا

د جومات خــلک ډيريدلو وار په وار کوڅه کي

ما بشرمـــل ورته باران ته کرۍ شپه کړه تيره

تر سپېدو مخــته راته ګرزيدى اغيار کوڅه کي