غزل

ته چوپ، غوږ شه،  څوك سندره ترنم كړي
څوك د  زړونو سوداګره ترنم كړي
زه قربان د پښتنو ژڼو له خوى شم
چې راټول شي تر سحره تر نم كړي
خوب كې ګورمه شڼار شي غشي تېر شي
له كابله تر لاهوره ترنم كړي
دا اثر خو د حمزه بابا د شعر دى
چې دې خاورې خړ خيبره ترنم كړي
په زړګي مې نرى درد شي چې كوڅه كې
كوم ماښام هغه سوالګره ترنم كړي
نه پوهېږم چې رېشخند كړي كه يې خوښ دى
د زيارمل هره خبره ترنم كړي

غزل

ژوند كې مينه ګرانه ، ياره زما روح دى
نفرتونو نه بېزاره ، زما روح دى  
عزرائېل كه هم ښاېسته لكه جانان وي
ورته سم سترګې په لاره زما روح دى
په نغمو كې مې در ونغاړه چې ورك شم
خپه شوى ډېر سېتاره زما روح دى
چې د عشق په لار روان شومه نو پوه شوم
اوس ايله بيله په لاره زما روح دى
ما دا ستا د نوم په تورو شپې رڼې كړې
خو لا اوس هم ناكراره زما روح دى
په لوى مو ها مغول راوستل كور ته
درته ښه پړ (( خټك پلاره )) زما روح دى
اشنا ولې ما زيارمل بې ګونا وژنې
ستا ليدل زما لپاره زما روح دى