ستوري
موږ د ښكلا په لوري ځو د ميني توري راوړو
او د وطن د هسك لپاره رنګين ستوري راوړو
ځو له تقدير څخه بدله د كړاوونو اخلو
او د ژوندون شلېدلى هار مو پرله پوري راوړو*
څنګه ملګرو زموږ ادب به پرمختګ و نه كړي
چي هر غزل كي د الله د نامه توري راوړو
موږ خو په شان د پتنګانو قربانۍ لره ځو
د ازادۍ شغله د خپل وطن په لوري راوړو
چي حريفان راته بې ننګه كله و نه وايي
د تن څراغ لره د وينو تېل سرزوري راوړو
موږ په ټوپونو بيا دلمر كاله و خواته درومو
داسي څراغ چي ټوله يو شان رڼا پلوري راوړو

۹/۴/۱۳۸۰ كندهار
* تر دغه ځايه د پتيال صاحب د غزل څخه اخيستنه
----------------------

غزل
لكه يو څاڅكى چي د اوښكو پر باڼه دى ولاړ
داسي مي يار د زړه جومات كي پر لمانځه دى ولاړ
اوس د بېلتون د (سره) لښكرو څخه هيڅ نه بېريږي
د ښكلا ياد يې نن په څېر د پښتانه دى ولاړ
زما د زړه په كور كي اوسي مينه ډېره وخته!
د كينې كلى بل ځاى ګوره دلته نه دى ولاړ
د وخت اغيار غواړي همدا سنګر مي ونسي ژر
مګر د ميني مي بيرغ د زړه پر غره دى ولاړ
دغه جرس به وروڼو څنګه خوشالي نه كوي
چي يې يار مخ ته پر ټټر د بېلتانه دى ولاړ

۱۰/زمرى/۱۳۸۰ كندهار
هرات دروازه

--------------------------

ديدن
و زړه ته مي  هر وخت راځي يادونه كنداري
راځه چي سره وكړو ديدونه كنداري
اسمانه! ته خو هم كله ځواني راته ښكاره كړه
و موږ ته را ډالۍ كړه بارانونه كنداري
مطربه! د زاهد چي په سجده كي ورته پام سي
سيتار ته دي ورواچوه تارونه كنداري
راځه چي د ښكلا و طلايي لمر لره پرېوزو
در وا به چوم غاړي ته لاسونه كنداري
د ستورو په يارۍ كي دي د خيال چټه نصيب سوه
جرسه! اوس نو ليكه غزلونه كنداري

۱۴/ ۷/ ۱۳۷۹ كندهار پنځمه ناحيه 
------------------------

مغروري
څومره تروه هومره خوږه ده د غمونو مالګه
ښكلي همېش شيندي پر ماتو زخمي زړونو مالګه
سترګي يې ځان لره وربولي او رټي يې شونډي
ملګرو! څونه زور به غواړي پر زخمونو مالګه
كه دغه ښكلي څه مغروري او سركښه نه واى
نه به لرلاى سوركو شونډو د خوندونو مالګه
دلته منصور غوندي ښاغلي پاتېدلاى نه سي
د دې وطن خوراك ته لوېږي د بمونو مالګه
كه يو ځل بيا څو ټپې راوړي د غيرت ښاپېرۍ
بيا به جوړيږي په ميوند كي د ننګونو مالګه
موږ كنداريان يو د پايلوچي ځوانۍ مينه كوو
غواړو په مينه كي د سترګو د جنګونو مالګه

۵/ ۱۲/ ۱۳۷۹ كندهار
------------------------

عرش
خمار خمار كاته مي د جانان زړه تخنوي
په هغه دم مي اوښكي د ګرېوان زړه تخنوي
هر وخت په غېږ كي نيسم د خيال چټه سپېنه پېغله
په ګوتو د غزل مي د كاروان زړه تخنوي
د وصل څو جامونه خو و ما ته را تيار كړه
زاهد وايي جامونه د شيطان زړه تخنوي
ميني هسك اسمان ځو د وصل عرش ته خېژو
جانانه دا وينا مي هر زمان زړه تخنوي
د ميني په مكتب كي مي د ښكلو مينه زده كړه
منم غزليز خيال مي د اسمان زړه تخنوي

۱۲/ ۱۱/۱۳۷۸ كندهار
------------------------

خبري
ازل څخه راغلي دي په سترګو كي خبري
و هر چا ته منلي دي په سترګو كي خبري
كه خوله مي راته بنده كړي لاسونه را بسته كړي
خاوند مي را كرلي دي په سترګو كي خبري
صفا، صفا ښكاريږي د هندارو غوندي سپيني
په اوښكو مي پرېولي دي په سترګو كي خبري
د ميني شيش محل كي د خبرو ژبي دوې دي
اغلي او ښاغلي دي په سترګو كي خبري

۹/ ۴/ ۱۳۸۰ كندهار
----------------------

د ميني درود
نور خوښيو كډه كړې بس غمونه مېلمانه دي
د ژوندون په مېلمستون كي مو مرګونه مېلمانه دي
نه د ميني درود پر شونډو نه د حسن غلامي سته
په وطن كي مو بېځايه رواجونه مېلمانه دي
نه سيتار نه سارنګۍ سته نه د زركو اوازونه
د ژوندون په هر پړاو كي مو اهونه مېلمانه دي
زلزلې او كه توپان وي بيا به ټوله ما ته هيڅ وي
اوس د ميني پر كاله مي ماښامونه مېلمانه دي
موږ خو وايو چي سهار دى خو تيارو كي لا ويده يو
د وطن پر زرين هسك مو تندرونه مېلمانه دي

۷/ ۱۲/ ۱۳۷۸ كندهار
-------------------------

بغاوت
راځئ ملګرو وكړو يو سپېڅلى بغاوت
سپېڅلى بغاوت چي وي ښاغلى بغاوت
نو څه دي كه د ټول جهان خلاف را پورته كېږم
چي ما غوندي سپېڅلي وي منلى بغاوت
زما په اصطلاح هر څه تړلي همت دي
يو څاڅكى هم كولاى سي غښتلى بغاوت
زموږ په هر كتاب كي دغه توري دي ليكلي
چي وكړئ نن په ټولو ښايسته، ښكلى بغاوت
تخمونه يې د ميني او اوبه يې دي د وصل
زموږ خو په وجدان كي دي كرلي بغاوت
زموږ دا سركښي به د سپوږمۍ غوندي وي سپينه
د ستورو په رڼا مو دى پرېولى بغاوت

۸/ ۸/ ۱۳۸۰ كندهار
----------------------

د سولي ستوري

ځيني يې وژني ځيني نورو ته كفن جوړوي
ما ته ښاغلى هغه څوك چي زما وطن جوړوي
څوك د پرديو مزدوران وي او كوي غلامي
ځيني آزاد پيدا او ځان لره مسكن جوړوي
چي خوار او زار او مسافر بلبلان راسي ورته
رب دي پيدا داسي ماليار كړي چي ګلشن جوړوي
ځيني د سولي ستوري راوړي د وطن لپاره
ځيني بدمرغه بيا له ځانه آهريمن جوړوي
بس د جرس د زړه ارمان به يو څښتن پوره كړي
هغه څښتن چي و بورا ته نسترن جوړوي

۳/ ۳/ ۱۳۸۰
--------------

مينه
ربه و ما ته وزرونه راكړه
چي سم روان د هسك اسمان و لور ته
له دغو خلكو څخه لري سمه
او پرواز وكړمه د لمر و كور ته

چي بيا له هغه پورته شنه اسمان نه
لاندي و دې نړۍ ته وګورمه
چي يو د بل، بل د بل زړه ماتوي
د وخت و دې لړۍ ته وګورمه

داسي به سترګي ډېري و لغړوم
چي مينه ووينم نفرت ووينم
همداسي ټوله موجودات ووينم
چي دوږخ ووينم جنت ووينم

بيا به د ټولو كايناتو څخه
له هغه ځايه عكاسي وكړمه
د ټولو ښه او بد به كړمه مالوم
دا به له ځانه شهكاري وكړمه

له دغو ټولو اخيستنو نه به
بس د شاعر غوندي يو شعر وليكم
چي مركزي ټكى يې مينه وي پس
ټول كاينات به پرې چاپېر وليكم

بيا به نو دغه جوړ كړه سوى شعر
د اسمان پاكي پرښتې واوري
ځكه
نه غواړي دغه نفرتي وګړي
د ميني پاكي كليمې واوري
۲۹/ ۳/ ۱۳۸۱ كندهار
-------------------------

د اوښكو څپېړه

زما سوي زړه كي
د يوې ښكلي ماجبيني پېغلي
د وصل خيال نڅيږي
ورسره زه هم ناڅم
او په رښتيا سي را ښكاره له لري
او را نه حال وپوښتي
ورته خپل حال ووايم
ورته ګيلي وشيندم
او ورته دا ووايم
چي د جفا سپاهيان دي
هره شپه زما دغه نازك خيالونه
را ته د اوښكو په څپېړه باندي
راته كوټلي او تغمه، تغمه كړي
خير دى كه هر څومره مي ووهي ډېر
خو زه پري نه پوهېږم
ځكه چي ذهن مي پوخ سوى ياره
له دې څپېړو څخه
دا راته ووايي په ناز او ادا
چي خير دى صبر وكړه
او را نه لاړه سي د زركي په تګ
را ته يوازي خپل غمونه پرېږدي
راته يوازي...

۱۲/ ۹/ ۱۳۸۰
-------------------

ژوند
داسي چي دغه نازولى ژوند مي
دا ستا په مينه باندي ښكلى ژوند مي
چي ټوله ما لره انعام، انعام دى
چي ټول د ښكلو كوثرونو جام دى
چي دغه ژوند كي زه په مينه، مينه
كړم د الله سره خوږې خبري
هم هر سهار او هم د شپې خبري
داسي ژوندون چي يو منصور يې لا هم
د دار په سر كي په ارمان خوښوي
لكه مومن چي سپين قران خوښوي
يا لكه څوك چي ټينګ ايمان خوښوي
په ما هم داسي ګران دى
دا نازولى ژوند مي
دا ښكلى، ښكلى ژوند مي
خو مګر ستا هغه يوه خبره
چي هيڅ مي نه هېريږي
چي را ته تا په غوږ كي پټ وويل:
(( ژوند كي درناوى احساسه مه غواړه
موږه پښتانه يو تل مزار لمانځو)) ۱
او په جواب كي درته ما وويل
چي هغه وخت يې نو بيا زه څه كوم
چي را ته رنګ په رنګ ګلونه راوړې
او زما پر قبر يې هم وغوړوې
او يا په بله ژبه :
(( وي هغه آن چي مي له وجوده څخه ساه ختلې
زما د ژوند پر ارمانونو لو بلا ختلې
بيا كه مي ته په تودو اوښكو باندي ولمبوې
زما به وي درڅخه ټوله تمنا ختلې )) ۲

۱د زينب م سالك بيت
۲ د محمديار صاحب څلوريځه

۱۵/ ۴/ ۱۳۸۱ كندهار،پنځمه ناحيه